De Pitons

Rustiger weer afwachten om naar St Vincent te varen,adieu Pitons.

De Pacific Wave voor anker

In de achtergrond zie je één van de Pitons, relikwieën uit een vorig bestaan van de aarde. Deze magma-kegels staan in verbinding met het diepst van de aarde en sproeien een enorme energie uit. Animositeit alom. Er zijn de natuurlijke zwavelbaden waar je mits de nodige dollars een heerlijk bad kan nemen. Er zijn ook minerale baden, maar daarvoor moet je door een exotische tuin en vanzelfsprekend moet je dollars neerleggen om door die tuin te geraken. Moet gezegd: de tuin was de moeite waard! 

Terug in de stad en iemand klampt je aan, I'm hungry... deze keer geen dollars maar een stuk brood. Ze keken maar raar.

Saint Lucia, bedankt! We zullen je niet snel vergeten, laten we de zeilen hijsen en naar het zuiden verkassen. Passage weather geeft goede wind... maar de waard hebben we vergeten.

Full rain! Une onde tropical op ons dak, de lucht was grijs, weinig wind, maar we probeerden toch koers te zetten naar Saint Vincent. Right! Na tien mijl draaien we 180 graden want er zit geen schot in de zaak, alle zeilen open en terug naar ons 'geliefde' Soufrière (Saint Lucia) en haar Pitons.

En dan BLAM!, uit de grijze puree zwaait met stormkracht regen en wind als een hamer op ons neer, alle natuurkrachten botgevierd op de volle tuigage. De mast trilt vervaarlijk, het schip siddert, mijn trouwe genua wordt afgeranseld, het grootzeil scheurt in stukken, regen stroomt in bakken naar beneden. De genua moet opgerold en daar vliegt de furler uit zijn kogellagers.

Terug aan ons vissersboeitje kunnen we in de luwte van de Pitons de zaak wat klaren. De les: national hurricane center raadplegen want die gaven 40 knopen wind. Het is nat, maar broeiend warm, de zeilkleren die nog zoutresidu's van Europa hadden zijn schoongespoeld.

You ring,we bring