dinsdag 29 juni 2021

Er zijn uitzonderingen te vinden op de landrotterij, vooral bij jonge matrozen. Een mooi voorbeeld hiervan zijn “de jeugdige poaters en nunnen” en “de moulin rougekes”. Wie zijn ze, wat doen ze?

Bar Abbaye, een hippe bar in Oudenburg (7km ten zuidoosten van Oostende) lanceert een wedstrijd voor groepen van alle leeftijden die als moto hebben “op vriendschap”. Het is de bedoeling van zoveel mogelijk originaliteit uit de kast te halen. Die originaliteit wordt dan gepost in sociale media filmpjes.

Bar Abbaye is de creativiteit zelve. Het is van 4 jonge ondernemers die hun droom hebben waargemaakt. Het is geen conventioneel café; met afvalhoud van paletten worden trendy stoelen en zetels gemaakt, er is een strand waarop je kan genieten “op vriendschap”…. 

Rara, wie zijn nu die “jeugdige poaters en nunnen”, en “moulin rougekes”. De poaters en nunnen bestaat uit 2 prinsessen en 6 prinsen die elkaar al vroeger kenden maar door deze wedstrijd een hechtere band met elkaar zijn beginnen vormen. Ze hebben al 2 maal de originaliteitsprijs gewonnen, komen geregeld in de media en het aantal volgers vermenigvuldigd zich exponentieel. Ze heffen het glas bier in deze zwoele zomer en je hoort niet “shol, of gezondheid” maar  “op vriendschap, op vriendschap”. 

Aha, en nu de “moulin rougekes” hun naam heeft niets te maken met Parijs….maar wel met het rood kasteelbier bijgenaamd “rougeke” gebrouwen te Ingelmunster. In de ranking van de Bar Abbaye wedstrijd staan ze een stuk lager (ze toonden meer ijver voor de eindexamens…). “De jeugdige poaters en nunnen” hebben hun dan maar op sleeptouw genomen om hun achterstand in te korten. Ze zijn naar elkaar gegroeid tijdens het middelbaar onderwijs, vandaar. 

Captain Jean wenst de jonge matrozen veel succes,

Op vriendschap…

vrijdag 25 november 2016

Back home

Het stalen beest ligt weer in zijn box,vvw Nieuwpoort.Het is er aan te zien dat het schip de oorlog heeft meegemaakt.Roeststepen,verwrongen beslag,afgeraffeld touwwerk.......vooral de laatste duizenden mijlen kropen niet alleen door de kleren maar ook in het vel.                                                                               Hier is het  grote luxe,de waterslang gaat in de tanks,220 volt aan boord,warme douches.....we zitten in het land van melk en honing.
Ik had de tijd om op adem te komen,moest nog niet onmiddellijk aan het "werk",de zomer op komst,beweging in de jachthaven........op frequentie afstemmen.
Ik kon mijn kop nog niet laten zien op het ponton of daar kom je bekenden en vrienden tegen,ze willen je verhaal horen,het was dus druk kletsen her en der.                                                                              Tijdens de nieuwpoortweek zat ik op een finishschip in aangenaam(vrouwelijk) gezelschap,dan een barbecuetje met de collega's van de zeilschool,bezoekjes van vriendinnen,...na 2 jaar zie je mensen,de ene onveranderd, de andere heeft de tijdserosie dan minder doorstaan.
Iedereen zag er toch nog wat bleek uit,"we hebben een slecht voorjaar gehad Jan,regen,regen en nog eens regen,de maisplanten verzuipen en groeien niet,we snakken naar zon."
Op reis was het gewoon  iedereen een goeiedag te zeggen,dus deze trend voortgezet maar soms keek men raar van wat heeft die vent van mij nodig.
En dan de i phone en andere bakskes met oorpluggen,iets wat een enorme vlucht moet genomen hebben in de tijd dat ik weg was.Overal zitten deze jammers mensen te isoleren,tijdens de maaltijd,toch even een moment om wat bij te praten, staren de ogen naar het magisch scherm terwijl het eten wordt binnengeslokt.
"I got contact with mars,Jan,important stuff", ook smakelijk.
Het was alsof ik weer op een ander eiland arriveerde,zeker herkenbaar,wat opviel is dat men probeert alles zo veel mogelijk proper te houden,geen rommel langs de baan,geen autowrakken gedumpt,geen karkassen van frigo's e.d.in de bush.
De eerste fietstochten door de polders overweldigden mij;lang gestreepte velden in alle tinten warm groen,hier en daar afgezoomd met massieve blauwe groepen bomen,de verte die zindert in de zomerzon,en daarboven de stow van witte cumulussen tegen een kobalt hemel.
Tijdens de Gentse feesten de St Baafskathedraal en de St Jacobskerk binnen;gotiek en barok,grandeur,cultuur,orgelconcerten ,Johan Sebastian Bach,wat een wereld die weer openging.
Zomer in Vlaanderen,overal feest,overal drank..........
1 augustus,na 2 jaar, terug zeilles geven op zee aan de jeugd;je zag hun blikken al van wat komt die outlaw ons hier bijbrengen.Maar het ijs was snel gebroken,je valt terug op een soort routine en je squadron cigognes steekt de boeg naar zee.
Haha,niet op de waard gerekend,nieuwe bazen,nieuwe wetten,zomaar op zee gaan kan niet, eerst moet je groen licht afwachten van adviseurs,controleurs,coördinatoren,veiligheidsbeambten,Al's,wie weet nog keukenpersoneel en voorbijgangers op de promenade.....teneinde vertrouwde men mij toch een beetje op ervaring en zeekennis ,licht werd op oranje gezet,merciekes voor de bezorgdheid.
Terug een beetje wennen aan een biotoop waar ik  2 jaar uit was.
Maar het viel allemaal best mee;terug het zeetje op nu met de jeugd,de solidaire band met collega monitoren,personeel,chef kok Bertier,......alles valt of staat met de mensen waar je mee werkt,eender welke functie ze ook uitoefenen.
"Diens brood men eet,diens woord men spreekt" ,was ook voor sommigen nog altijd zwaar van toepassing.
                                                                                                                                                                 Je moet soms afstand nemen van de dingen,het is zoals een schilderij maken,je raakt verzwolgen in de materie en pas na een tijdje zie je waar je pas mee bezig bent.
Ver van huis kom je jezelf tegen,de onbelangrijkheid erodeert weg,wat echt van waarde is blijft stand houden en roert in je ziel.
                                                                                                                                                               Als ik dit schrijf is koning winter net voor de deur.Hij liet al af en toe zijn koude kille adem door de kieren sluipen en daar is duidelijk mijn lijf nog niet resistent tegen.Wat wil je na enkele jaren in tropische temperaturen te vertoeven.....;het is het vuurtje binnenin dat me warm zal moet houden.
Wat ook raar aanvoelt is de zon die alsmaar in een lagere boog boven de horizont schijnt,ik zag ze op reis bijna altijd in het zenit.                                                                                                                                   Maar dit levert prachtige beelden en luchten,rauw en zwaar maar toch met subtiel freel licht,inspiratie om marines te schilderen.                                                                                                                         Zolang ik niet word opgesloten in kille grijze ruimtes waarvan een pendel tilt slaat,zou ik de winterse tijden overleven.
Na 2 jaar volledig verantwoordelijk te zijn voor mezelf,bemanning,het schip,beslissingen te nemen om oceaantochten van duizenden mijlen te zeilen,bij foute keuzes de sigaren smoren,.....het was zeker geen uitje naar plopsaland met de schoolbus onder de hoede van juf Kathleen. Nu ben ik een pion geworden op een schaakbord,door vingers bewogen op streng afgelijnde vierkantjes."Dit hoort er bij,betalen zal je voor die reis Jan als je weer voet aan wal zet" right,copy this.
We zullen ons ontdooien aan mensen met een warm hart,die weten wat savoir vivre is,de beeldende kunsten beoefenen alvorens permafrost en andere syndromen door het vel kruipen.

   Het penseel weer ter hand genomen,en proberen de dramatiek van Dover straight weer te geven.
Dover straight,rauwe schoonheid met een glimp van warmte aan de horizont.
 Richtergrijs marine.
groene zee
Triste marine
Beaufort

Green sea

maandag 21 november 2016

English channel,Dover straight.

Tijdens de rustige tijd op de Scilly's bleef het toch de vinger op de pols houden wat het hogedrukgebied boven het kanaal zou doen.
Windyty en windfinder kleurden blauw voor ons toekomstig vaargebied(no wind),maar op de Atlantische oceaan boorden zich depressies naar het oosten.
Enfin,11 Juni,departure naar Nieuwpoort met een slordige 350 mijl voor de boeg.Het paard ruikt zijn stal en wordt onrustig.
De wind zou draaien naar zuidwestelijke richting en toenemen.Een andere geruststelling is dat je in safe waters vaart,niet door een nomansland van duizenden mijlen ver van de kust,maar "beschut" en met land in de nabijheid.Zelfs de gsm is in full contact range.
Het zou de drukke cargotraffic zijn die ons parten speelde.
Take off,wegzeilend van de Bishop ,Wolf rock aan bakboord,later Lizard point,Eddystone lighthouse,Start point........we lopen soms meer dan 10 knopen(stroom mee,haha).
Het Engels kanaal doet weerom zichzelf eer aan; mist,slecht zicht,cargotraffic......heel dankbaar dat de ais bestaat.We zien de gevaarlijke contacten op ons af komen,er waren er zo veel dat het alarm maar bleef afgaan,dus dat terug afgezet.De wacht overgeven aan Kristien;kijk naar de plotter,3 voorliggingssperen van cargos pieken recht naar ons,één voor ons en 2 oplopers,merde........en dat bleef maar duren,ze passeerden op minder dan 2 mijl en je zag ze niet.Thanks ais.
We besloten dan maar niet van kaap naar kaap te varen maar na het ronden van elke "point"wat dichter naar de kust te varen om uit die drukke traffic te blijven,tenandere west van de 0 meridiaan houd de traffic line op en vaart iedereen zijn eigen route.
Portland bill,eiland Wight,St Catherines pt,Owers,Dungeness,Dover straight over.....de lucht is grijs en kil,een heldere zonsondergang is er niet maar de vale okeren achtergrond met een zwiep grijze stratus erover,het zijn schilderijen van Turner en Constabel.
Nog de industrie van Duinkerke,Zuydcoote pas door en net na zonsondergang varen we tussen de havenhoofden Nieuwpoort(13 juni),enkele stemmen van Martine,Karine en broer Luc zwaaien ons in,de meertrossen vast,
flessen wijn ontkurkt,een ballast schuift weg van mijn schouders,na 12500 mijl onder de kiel,welcome home!



Daar heb je ze,full cargo traffic hier nog met goed zicht.
Wie wachtte zo lang op zijn baasje?Zelfs na 2 jaar zit Pluto trouw op post.

zondag 20 november 2016

Scilly's

Prachtige baaien,omzoomd door Engels groen.Smalle wandelpaden die het hele eiland doorkruisen,van deze stop zullen we nog enkele dagen genieten,een anticycloon beheerst het Engels kanaal,met weinig wind in het vooruitzicht.
 Een rustige plaats om begraven te worden.
Een pooske vertoeven onder de boeg van een schip.
Avondstemming tussen de lange schaduwen van St Mary
Cafe "the Mermaid",nog eens een echte bruine kroeg die het zeemansleven en de adem van de Scilly's weergeeft.Zeilers en autochtonen zitten hier samen te keuvelen;wij speelden een partijtje tapbiljart tegen  lokale champions.Je hoeft geen discolights en andere trendy (dure)attributen om het gezellig te maken.
Rotsen alsof het sculpturen zijn van Henry Moore.
Specifieke landscapes;het zat hier ook vol van de vogels die niets van angst hebben voor de mens.Because no one hurts them,zei iemand.De mussen en merels dineerden dan ook mee op de caféterrassen
Het is Juni en alles staat in bloei.
.Fotootje gespot;dat het op de Scilly's er rough kan aan toegaan ligt voor de hand.(vooral winterseizoen).De eilanden liggen gepint helemaal aan de westkant van de zuidkust van Engeland en incasseren de atlantic swell zonder bescherming.Het aantal scheepswrakken zijn niet te tellen,de zeereddingsdienst is hier van groot belang,(zie ook aandeel in de desastreuze fastnetrace).

.Op de eilanden mag niets bijgebouwd worden om het specifieke karakter te behouden.
Enfin,een bestemming om zeker aan te doen en als tussenstop in je zeiltripje naar de Azoren

zaterdag 29 oktober 2016

De run home,het Engels kanaal in.

St Marys  Scilly eilanden.
In Horta was het druk praten over het weer.Wanneer zit de wind goed?Voor hoe lang?Een mailtje naar Fritz Buyl brengt soelaas.Deze professionele router gaf ons een uitgebreid verslag wanneer het vertrek best plaatsvond"als je dit weekend vertrekt dan heb je wind mee tot aan de Bishop(Scillys)"
So it is,so it was.
Maar eerst nog dit;zoals geschreven is de terugkeer naar Europa heel wat turbulenter dan een passaatoversteek.Tegenwind,windstiltes,afzakkende depressies,het houd je kop bezig,zeker wanneer je geen sateliet weerberichtontvanger hebt.Mijn navtex geeft geen berichten weer enkele honderden mijlen uit de kust.Dus informatie binnenhalen via passerende cargo's.
Daar hadden we wat.Vincent(zeevaartdiploma lange omvaart en reeds praktijk op zeeschepen)was er kort mee."Ze weten van geen kloten van de meteo,ge moet aan hun niks vragen".
Toch gedaan;"cargo vessel on my port bow side,this is Pacific Wave,can you give me a weatherforecast,we are heading for the Acores"waarop"yes yes stand by" met Indonesisch accent.
Wat later......"Pacific Wave,good wind for you and current in stern velly velly good"

"Can you specify the windforce and direction,the situation of the high and low pressure?"
"Wait,stand by"
Wat later"yes yes situation high........"De gegeven positie van het azorenhoog lag ergens boven Barcelona,geen lows op de weerkaart.....in de kajuit rommelde Vincent,"zet die vhf uit,ze weten der niks van".
Later passeerden we nog wat schepen,eentje gaf zelfs 6 tot 7 beaufort uit het noordoosten pal tegen terwijl het op het moment zuidwest was,de windpijlen 180 graden verkeerd gelezen........ze weten der niks van,leg die vhf stil.

29 mei,vertrek uit Horta,met een brand new inox hulproer aan de automatische piloot.Smoothweg loopt het schip weg met een 4bf achterlijke wind.Cathy (aut.piloot)stuurt weer.We passeren het eiland Graciosa aan bakboord,dan valt de wind weg.
30 mei,de wind draait uit het zuiden,goed dus,en wakkert aan tot 7 a 8 bf,alle reven erin,
,genua nog een lapje over,en dan crash,het jacht loopt uit zijn roer,het hulproer autopilot breekt weerom af.
Sturen dus,wacht lopen in de klieder 2 uur op, 4 af.Het logboek vertelt:stormy,schijtboel,regen,potvis gespot... hondenleven....maar het schip raast voort en gemiddelden van bijna 170 mijl per etmaal zijn niet uit de lucht.
Het zware weer maakt het vermoeiend ,slapen,voor zover het kan,aan het roer met af en toe een dreun zeewater over je kop,eten,de pot op.
We waren blij als de wind (2 juni)wegviel,,even adempauze,die dan later de zuidoost hoek opzoekt.Het word bij de wind zeilen, met wat blokken en lijntjes kon ik toch nog gebruik maken van de windvaan (aut.piloot).
3 juni;niets te zien,geen cargo's,geen dolfijnen,geen walvis,geen vogels.....no mans land en koud.
7 juni;20 mijl voor de Scillys(Bishop rock)valt de wind weg,op motor dan maar pruttelen naar deze eilandengroep,iets waar we al van in onze jeugdjaren van dromen,de Scillys,eindelijk !
We varen s'avonds St Mary's binnen en worden al betoverd door de schoonheid van deze eilanden.
1220 mijl van de Azoren,dit zit er weer op.
De Azoren blijven toch iets apart,eigenlijk zou je voor de zomer tot daar moeten zeilen,tijdens de zomer doe je alle eilanden aan ,eind augustus vaar je terug,en Pico wacht om beklommen te worden.
De afwas buiten in de kuip,de borden tussen de gleuven van de zitbanken en de rest mooi aan de lijkant .De pompbak kunnen we benedendeks niet gebruiken,die zit door de boothelling onder de waterlijn en het zootje zou onderlopen.
Zeilen maar,de mijlen afdreunen en wacht lopen,so it is. 

vrijdag 28 oktober 2016

Faial,Horta


Van Flores naar Horta is het nog een 130 mijl varen.De wind zat goed,maar zeker niet om op Flores te blijven.De oceaandeining zou uit de verkeerde hoek komen en de havenmeester maande ons aan Lajes op tijd te verlaten.
Toch mooie herinneringen aan dit eiland overgehouden,complete rust,niet toeristisch,unspoiled,goedkoop......
Ik lees(logboek);19 mei,wind zuidzuidwest 5,sog 7 knopen.Het is de nacht doorvaren ,halve wind met 2 reven in grootzeil,en genua een derde dicht,om dan in een druilerig koud Horta binnen te zeilen.De haven ligt vol van de jachten,wat wil je,de laatste weken zat de wind goed voor de overzeilers,vandaar.
"you must go at anchor"roept men ons na,"there is no place"maar dat zullen we nog eens zien.
Na wat gefoefel en een klapke met de havenmeester krijgen we toch een plaatsje aan de kaaimuur in Horta marina.Het is wel duidelijk dat er buren zullen bijkomen.
Capellinos,een vulkanisch dramatisch landschap na een uitbarsting in de
jaren 50.Je ziet huizen onder de zwarte ash ,alleen het dak is nog zichtbaar.
Door de explosieve omstandigheden ontstond een stroom van  emigratie.
Capellinos black ash landscape.
Maar ambiance in de keet,de zeilers zijn oceaanrotten en dat schept een aparte sfeer die vooral tot uiting komt in het nachtelijk uur in café Sport .Als de laatste eters hun dessert op hebben worden de tafels weggeschoven en orkest en dansvloer krijgen ruimte.
Horta is ook de plaats om herstellingen te laten uitvoeren;mijn automatische piloot moet gerepareerd en al snel bood iemand ons de nodige hulp.
We verbleven er 8 dagen,wachten op de goeie wind om het Engels kanaal binnen te varen,wachten op de nieuwe stukken voor de automatische piloot,en het eiland bezoeken.
Dat Faial op een breuklijn ligt is duidelijk;hier een oude vuurtoren vernietigd door een aardbeving.
Toch fris en regenachtig weer.Het is de vijfde keer dat ik in Horta kom en hoopte nu enfin de berg Pico op te klimmen op het naburig eiland.De weersverwachtingen waren te slecht om Pico op te gaan,t'zal voor een volgende keer zijn............
Pacific Wave in Horta;met 3 naast elkaar geplakt ,meerlijnen overal en dan nog wat deining en wind erbij.Resultaat;platte fenders en doorgeschavielde  landvasten.De windvaan is eraf.Onze gebuur is een heel vriendelijke Braziliaan die in volle oceaan 2 keer zijn cylinderkop moest demonteren omdat water langs zijn uitlaat de motor binnenkwam;moet kunnen
landscape op Faial

Pico laat zich toch even zien.Het weer moet meezitten om deze vulkaan te beklimmen,het zou deze week niet mogen zijn,next time better time.
Spectaculaire lenticularis wolken boven Pico.Het lijkt wel een ufo basis.Dit fenomeen doet zich vooral voor boven steile bergen waar de wind word omhoog geduwd en over de top begint te" dansen"
Wie we daar hebben.....de Lithouwers op hun sierlijk jachtje.We kennen ze reeds sedert Agadir en de kaapverdische.Dit jachtje heeft geen motor alhoewel ze Gambiariver en het Braziliaans regenwoud binnenvoeren.Chapeau!
Haha,gekend volk uit Nieuwpoort.
Horta marina;de meest jachten laten een schildering achter met hun verhaal erop. De
haven is een openluchtboek van wereldzeilers en soms kan je uren rondkijken naar de verre bestemmingen die ocean jachties aandoen.

Toch voor mij droefnis in Horta.Mijn goede vriendin en engelbewaarder Hilde,waar ik heel de reis toch voeling en contact mee had ,maakte me duidelijk dat mijn keuze om de zee op te gaan onze wegen doet splitsen.Het was een zilveren dolk die langzaam door mijn ziel boorde.Maar je blijft een speciale plaats in mijn hart houden..............een stuk droom waar gemaakt,een realiteit verloren.
Vincent schreef een troostend woord in het logboek;voor de schipper in Horta
"better to have loved and lost than never have loved at all"(Shakespeare),

Voor alle duidelijkheid!

Sommige lezers denken dat ik nog ergens rondzwalp in de Atlantische oceaan.
Niet dus want het stalen ros hangt aan zijn landvasten in een box jachthaven Nieuwpoort sedert 15 juni.
De verhaaltjes die ik schrijf zijn dus na datum van belevenis,met het logboek naast mij,en natuurlijk de levende herinnering van de feiten.
So long chaps,op de blog zijn we nog een 1800 mijl van huis.

maandag 10 oktober 2016

Groen juweel in de Atlantische oceaan;Flores

Puerto de Lajes,een kleine nieuwe marina aan de zuidkust van het eiland.Het stond nog niet eens op de plotter.Grote rust,weinig jachten,de meesten varen door tot Horta,op het eiland Faial.                                                                                  Hier is de havenmeester ook de gids van het eiland .Hij maakt tijd om alle boeiende wandelingen op Flores op een plannetje te tonen.Maar ook waarschuwt hij voor het gevaar wanneer een Atlantische deining komt opzetten,dan rommelt het in het haventje, iets dat we van andere zeilers hebben gehoord.s'Nachts kwamen de stormvogels hun slaapplaats opzoeken op de rotspartijen,het was een krijsboel uit het duister.Bij José in het "clubhuis"bestelde men goed eten en grote pinten,met zicht op de haven.
Vulkanische kunst,orgelpijpen in de rotswand.
Koeien en groen gras,het eiland kent dan ook een rijk assortiment aan melkprodukten.

Prachtige kustlijnen.
De tijd staat hier 100 jaar achter; op een pleintje zit klakmans van zijn glaasje brandy te genieten.
Spijtig genoeg zit de taalbarrière tussen ons in,wij verstaan geen Portugees,zij geen Engels.
Kerkplein met zicht op de oceaan.

maandag 26 september 2016

Heading to Azoren

Nog maar eens een slordige 1700 mijl naar de Azoren.
Inkopen doen op Bermuda is een dure affaire,alles is overpriced door import.Een klein heinekenbier is 7us dollar bvb.
Dan nog wat brollen aan de boot,zoals een alternatief zoeken voor het afgebroken hulproer van de automatische piloot,kajuitvenstertjes dichtsiliconen want door sommige spoot het water naar binnen bij zware zeegang.In de Cariben vaarden we in veel rustiger condities,vandaar het niet inschatten van de lekken.
Het was wachten op goede wind.Natuurlijk praatjes maken met andere zeilers en naar hun strategie polsen.Het waren allen transatlantiekzeilers en hun ervaring konden we best gebruiken.
Een ajuin van een depressie stoomde recht af naar Bermuda en het was tijd om trossen te lossen.Men kwam het ons persoonlijk melden;ok sailors,you must leave now because horrortimes will come(schipper van Antigua kiss).Een router van een Duits jacht voorspelde uitstekende condities om naar de Azoren te varen,go straight,you will have perfect wind.......maar in het achterhoofd zit dan toch de vrees om niet in dat windstil Azorenhoog te belanden.
Ik heb geen satelietontvanger om weersvoorspellingen binnen te halen,maar ik dacht toch wat cargo's tegen te komen en alzo op de hoogte te blijven van de meteo.
Enfin,één ding was zeker,wegzeilen van Bermuda en zo snel mogelijk naar het oosten.
Uitklaren, anker op,St Georges channel out en terug de oceaan op.In het begin traag,met aan lij de vervaarlijke riffen,maar dan steekt de zuid zuidwester op en het schip begint weer zijn mijlen te lopen.

take off ,het wordt al kouder op deze breedtegraden

Portugees warship
Op weg naar de Azoren kom je de eigenaardige kwallen tegen ,Portugees oorlogschip.Het lijken wel speelgoedjes die uit een losgeslagen container komen,salami ballonnetjes met een zeiltje erop.Beware!Er hangen lange paarse tentakels aan
die je dodelijk kunnen prikken.

Mysterieus daagt het meest westelijke eiland der Azoren op;Flores.40 zeemijlen voor dit eiland viel de wind weg,dus motor aan en uren boeren door de windstilte.Een anderhalve mijl voor de haveningang begint de diesel te zeuren en valt stil.Verdomme ,niet nu,vlakbij de zwarte basaltrotsen waar de golven in wit schuim zich te pletter storten.Lucht in de leiding,injector open,starten ,en daar ronkt weerom de motor.
We varen het haventje Lajes binnen.De massieve zen slaat over ons,de rust na 12 dagen ruwe zee,het schip dat weer stilligt.Tjilpende mussen,een merel die zijn deuntje fluit,de kwetterende spreeuwen in de zon........het doet Europees aan.
We gaan een dikke pint drinken in het kantineachtig clubcafé bij José.We lagen al achterover van de prijs voor een halveliterpint;veel te goedkoop ivg met de Virgins of Bermuda.
Zoals gezegd,de Duitse router had gelijk,de wind zat uit de zuid tot zuidwesthoek,soms dagen aan een stuk force 7,het zal hier even rusten worden en genieten van dit mooie eiland.

vrijdag 23 september 2016

Bermuda

Pacific wave aan de kaai in St Georges Bermuda
Eindelijk weer eens rust na de rough times op zee.Men had ons wat bang gemaakt voor de customs en zeevaartpolitie die in die mate streng zouden zijn met drugcontrole dat ze je boot op het droge zetten en gaten in de romp boren om desbetreffende stuff te vinden.Niets ervan gemerkt,de autoriteiten waren heel vriendelijk en hulpvaardig,en deze tendens zette zich voort over het hele eiland.
Dat de Britten hier aanwezig waren is overal te zien.Hier de townhall met daarin een expo van fotos van Engelse lords die dit eiland regeerden.
We dachten geen rastas en co tegen te komen maar dat was niet het geval.In het straatbeeld was nog genoeg zwart te zien.
Dat het in deze subtropische oorden niet altijd zon en blauwe lucht is,getuigt hier een kerkhof vol graven van een garnizoen dat tenonder ging aan gele koorts.
Bermuda is een subtropische versie van zuid Engeland;prachtige tuinen met daarin stulpjes waar je niet kan over kijken.Rijk of niet rijk,het eiland blonk uit van vriendelijkheid en hulpvaardigheid.
Je staat nog maar even stil met een wegenkaart in de hand of er stopt iemand om je de weg te wijzen.
Overal witte daken zonder enige uitzondering,geen antennes,zonnepanelen waterreservoirs ........
Verdedigingsfort op de noordzijde van het eiland.