zaterdag 20 februari 2016

Deshaies (Guadeloupe)

Deshaies rivier, alleen als blauw kronkelend lijntje aangegeven op een toeristische kaart,
maar een vergeten en niet geëxploiteerd stukje natuur door weinig voetstappen betreden.

Mezelf prijsgeven en overgeven aan het aards paradijs. 
We stapten de Deshaies rivier op, koel zoet water dat zich een weg zoekt tussen grote steenbrokken met daartussen soms een natuurlijk zwembassin. Geen toeristische kaart noch andere informatie geeft enige notie van dit vergeten paradijs.

zondag 14 februari 2016

Canaries

De spectaculaire watervallen van Canaries. 
De weg ernaar was de moeite: er moesten vele praatjes gemaakt worden met de inwoners die nieuwsgierig naar onze reisverhalen luisterden. Tot 2004 reden duizenden toeristen naar deze watervallen, maar de orkaan Tomas sloeg enkele bressen in de weg. Herstellen staat blijkbaar niet in hun vocabulaire, we kwamen verder geen kat tegen.  

Voor de verdwaalde toerist: welcome...

No comment.

In de autochtone straatjes heeft iedereen een handeltje. 
Deze presentabele jongedame siert  haar kledingshop. Merk op de lange rijge benen en het mooi voetenstel. Kijken mag, but take care man, you may touch my carrib beer, but not my body.

Straatbeeld in Canaries.

Onze lokale gids die ons door de straatjes loodste.

Canaries vanuit zee.

Terug naar huis, de was en de plas gedaan in de rivier.

Sculpturen in de natuur

La Dominica
Martinique
Union island
La Soufriere,St Lucia
Grenada
Grenada
Op het eiland Anguilla
Het is een droevige vaststelling, maar hoe meer een eiland zich uitgeeft als 'natural reserve', hoe meer de rommel en afval op de meest maagdelijke plaatsen wordt gedumpt. Ook de zee slikt zijn kwantum afval, vooral als een fikse regenbui de stad schoonspoelt: een brij van bruin water vermengd met plastic ingrediënten siert het wateroppervlak. Toch probeert de exotische natuur de menselijke sporen terug op te slorpen met zijn weelderige vegetatie.
Op het eiland Anguilla,uitgesproken natural reserve.

Droevig verhaal

The old man on the sea.

Na een tijdje van Grenada weg te zijn, kregen we het bericht dat Marcel en zijn hond dood zijn teruggevonden op zijn jacht, "drifting on the sea". We ontmoetten hem op de werf van St. Davids en hadden een aangename band met hem. Wat de reden ook moge zijn, we werden er stil van.


Windward Islands again, from South to North.

Het is voor de tweede keer dat ik de windward eilanden afvaar, maar toch ontdek je nieuwe baaien, of doe je wandelingen die ik voorheen niet deed. Nu is het topseizoen en de charters worden gelost op de Caraïben. Op Carriacou viel dat nog mee, maar naarmate je noordelijker zeilt, wordt de drukte intenser.

We vonden er mooie verlaten stranden, geen kat te zien tijdens het hurricane seizoen. De fameuze Tobago Cays bijvoorbeeld: toen we er in augustus lagen was het pure zen, nu lagen de jachten opgepakt naast elkaar.
Cruiseschepen liggen in de naderingsgeul voor anker en lossen hun lading toeristen met een soort Normandielandingcraft op deze kleine eilandjes. De sfeer is een overpropte kermis, wat een verschil met vorige keer. We bleven er maar één nacht.

Op Union island gingen we wat verlaten stranden opzoeken. Ergens staat een mooi hotel en na een tijdje praten met de eigenaar werd al een voorstel gedaan om tijdens hun vakantie op hun eigendom te letten. Anders wordt alles gepikt .
Bequia; de Admiralty bay lag vol met boten, het raasde naar nieuwjaar en er wordt vuurwerk afgeschoten. Toch weerom nieuwe landschappen ontdekt, je moet maar de berg over en je komt in een gans andere biotoop.
Op St. Vincent deden we het piratenhol Wallilabou aan, specifieke sfeer. We reden met een busje naar het noordelijk deel van het eiland, tussen steile bergen vol groen.

Ik schrijf nu op het schip dat voor anker ligt in Marigot bay, St. Lucia. Je moet maar even de hoek om, of de berg over, of de naburige baai in en dat kan een wereld van verschil zijn.
Maar hier is die toestand uitgesproken. Canariesbay ligt hier bijvoorbeeld slechts enkele mijlen vandaan en je komt in een autochtoon vissersdorp dat van God en klein pierke is verlaten.
Toeristenboten wijken even van koers om de nodige foto's te trekken maar de cultuurschok is te groot om ze hier te lossen. En het is er niet rijk, om niet te zeggen arm.
In Marigot bay liggen mega jachten, de baai is omringd door dure resorts, maar boven op de berg is het contrast enorm. Houten huisjes, autowrakken, kiekens, en het doet weerom arm aan. En dat zie je zowat overal. Waar de jachten liggen, daar heb je de omringende commerce met de nodige glitter, maar voorbij dit decor zit je in de real caribbean stuff.

Van St. Lucia zeilden we naar Martinique (Le Marin en St Anne); ik begin te verstaan waarom zoveel Franse zeilers deze havens als rustpunt nemen. Het is een waar wittehuiden bastion waar je alles vind om je boot te onderhouden. Ik kwam er ook veel gekende zeilers tegen en dit is een mooi weerzien.
Vandaar naar Fort de France, om Martine op te halen, zij zal ons 3 weken vervoegen.

Grand Anse Arlet had nog altijd zijn zen gehalte, de mont Pelee domineerde in zijn schaduw het stadje St Pierre. De wind zat ook uit de zuidoosthoek en dat valt dus best mee om noordwaarts te varen. Tijdens de carnavalperiode lagen we voor anker in Dominica: opzwepende muziek die tot diep in de nacht doordreunde. Op Les Isles de Saintes was er ook nog een carnavalstoet, maar veel kalmer.
Guadeloupe blijft ook de plaats (marina Bas du Fort) om water en proviand in te slaan, maar de sfeer is hier afstandelijk, te sjiek en te veel m'as tu vu.
Martine aan het roer.Na wat oefening stuurt ze de 12 ton naar de juiste bestemming.
Bezoekjes op het achterdek,een aanvullend exotisch element in de baai van Anse d'Arlet.
Hier is het één van de Tortugagirls die samen met een Martiniques een jacht opschonen tot drijvend rbmbhotel .
En nu wordt het uitkijken naar nieuwe horizonten, Virgin islands, Antigua,... de Pacific zal nog een tijdje moeten wachten: ik begin te beseffen dat als de sluisdeuren van het Panamakanaal achter je sluiten dat de only way home de wereld rond zeilen is. Het schip is daar niet klaar voor, neither am I.
We schuiven voobij de Rocher du Diamant.De Fransen speelden het indertijd klaar om kanonnen op deze steile,uit zee oprijzende rots te plaatsen.Een onneembaar bastion.

In Le Marin zochten heel wat globetrotters naar een boot om mee te varen.Vooral Cuba is een spot waar velen naartoe willen.We keep in touch boys.
This it is chaps,this it was,over and out.