Het gouden uur, Piratesbeach, Tobago

Het gouden uur,
een uur voor zonsondergang op Piratesbeach.
Het strand was van ons, kinderen spelen in het zand,
maken een fort met een versterkte muur met water van de bron eromheen.
Anderen hollen achter elkaar,
vrouwen staan onder een boom te keuvelen, smoren een sigaret.
De heren schippers discuteren, in een kleine kring, tot over hun middel in het water,
overleggen problemen, één heeft een strohoed op.
Op de achtergrond wiegen hun jachten achter de ankerlijn op de zachte deining.
De lucht en het water kleurt okergeel en alles smelt in dit gouden uur.
Is dit een gelukkige wereld.

Solo

St Pierre Martinique

Een laatste groet aan Saint Pierre alvorens we het anker lichten en verkassen naar Fort de France, om daar broer Marc op te halen. Ik bleef hier toch enkele weken, en was hier al goed ingeburgerd bij de lokale bevolking.

So long chaps! The hurricanes are swooping the North Atlantic and it's getting to hot under my keel.

Oceaanzeilers

Oceaanzeilers,
zij schrijven hun planning in het zand,
bij de laagwaterlijn op het strand.

Compass

I lost the north,
got blind in the south,
tried to get the east,
but arrived in the west.

Nomansland

Nomansland,
Wie ooit in niemandsland is geweest,
komt nooit meer thuis.
Wie ooit de grens heeft overschreden,
komt nooit terug.
Niets of niemand zal nog wachten,
alle sporen uitgewist.
Nergens meer erbij horen,
alles en alleen maar zijn op zichzelf.
Nooit komt men nog thuis,
wie in niemandsland is geweest.

Zachte avond

Zachte avond;
Als de zon zijn warmte verliest,
bij het zinken in de avond,
dan wordt de wind zo zacht,
dat ik hem rond mijn naakte lijf laat stromen.
Ik sluit mijn ogen,
Zijn zalvende streling doet de hardheid van de dag vergeten.
Dat is de zachtheid van de tropen,
die je elke avond weer bemint.