Ik had de tijd om op adem te komen,moest nog niet onmiddellijk aan het "werk",de zomer op komst,beweging in de jachthaven........op frequentie afstemmen.
Ik kon mijn kop nog niet laten zien op het ponton of daar kom je bekenden en vrienden tegen,ze willen je verhaal horen,het was dus druk kletsen her en der. Tijdens de nieuwpoortweek zat ik op een finishschip in aangenaam(vrouwelijk) gezelschap,dan een barbecuetje met de collega's van de zeilschool,bezoekjes van vriendinnen,...na 2 jaar zie je mensen,de ene onveranderd, de andere heeft de tijdserosie dan minder doorstaan.
Iedereen zag er toch nog wat bleek uit,"we hebben een slecht voorjaar gehad Jan,regen,regen en nog eens regen,de maisplanten verzuipen en groeien niet,we snakken naar zon."
Op reis was het gewoon iedereen een goeiedag te zeggen,dus deze trend voortgezet maar soms keek men raar van wat heeft die vent van mij nodig.
En dan de i phone en andere bakskes met oorpluggen,iets wat een enorme vlucht moet genomen hebben in de tijd dat ik weg was.Overal zitten deze jammers mensen te isoleren,tijdens de maaltijd,toch even een moment om wat bij te praten, staren de ogen naar het magisch scherm terwijl het eten wordt binnengeslokt.
"I got contact with mars,Jan,important stuff", ook smakelijk.
Het was alsof ik weer op een ander eiland arriveerde,zeker herkenbaar,wat opviel is dat men probeert alles zo veel mogelijk proper te houden,geen rommel langs de baan,geen autowrakken gedumpt,geen karkassen van frigo's e.d.in de bush.
De eerste fietstochten door de polders overweldigden mij;lang gestreepte velden in alle tinten warm groen,hier en daar afgezoomd met massieve blauwe groepen bomen,de verte die zindert in de zomerzon,en daarboven de stow van witte cumulussen tegen een kobalt hemel.
Tijdens de Gentse feesten de St Baafskathedraal en de St Jacobskerk binnen;gotiek en barok,grandeur,cultuur,orgelconcerten ,Johan Sebastian Bach,wat een wereld die weer openging.
Zomer in Vlaanderen,overal feest,overal drank..........
1 augustus,na 2 jaar, terug zeilles geven op zee aan de jeugd;je zag hun blikken al van wat komt die outlaw ons hier bijbrengen.Maar het ijs was snel gebroken,je valt terug op een soort routine en je squadron cigognes steekt de boeg naar zee.
Haha,niet op de waard gerekend,nieuwe bazen,nieuwe wetten,zomaar op zee gaan kan niet, eerst moet je groen licht afwachten van adviseurs,controleurs,coördinatoren,veiligheidsbeambten,Al's,wie weet nog keukenpersoneel en voorbijgangers op de promenade.....teneinde vertrouwde men mij toch een beetje op ervaring en zeekennis ,licht werd op oranje gezet,merciekes voor de bezorgdheid.
Terug een beetje wennen aan een biotoop waar ik 2 jaar uit was.
Maar het viel allemaal best mee;terug het zeetje op nu met de jeugd,de solidaire band met collega monitoren,personeel,chef kok Bertier,......alles valt of staat met de mensen waar je mee werkt,eender welke functie ze ook uitoefenen.
"Diens brood men eet,diens woord men spreekt" ,was ook voor sommigen nog altijd zwaar van toepassing.
Je moet soms afstand nemen van de dingen,het is zoals een schilderij maken,je raakt verzwolgen in de materie en pas na een tijdje zie je waar je pas mee bezig bent.
Ver van huis kom je jezelf tegen,de onbelangrijkheid erodeert weg,wat echt van waarde is blijft stand houden en roert in je ziel.
Als ik dit schrijf is koning winter net voor de deur.Hij liet al af en toe zijn koude kille adem door de kieren sluipen en daar is duidelijk mijn lijf nog niet resistent tegen.Wat wil je na enkele jaren in tropische temperaturen te vertoeven.....;het is het vuurtje binnenin dat me warm zal moet houden.
Wat ook raar aanvoelt is de zon die alsmaar in een lagere boog boven de horizont schijnt,ik zag ze op reis bijna altijd in het zenit. Maar dit levert prachtige beelden en luchten,rauw en zwaar maar toch met subtiel freel licht,inspiratie om marines te schilderen. Zolang ik niet word opgesloten in kille grijze ruimtes waarvan een pendel tilt slaat,zou ik de winterse tijden overleven.
Na 2 jaar volledig verantwoordelijk te zijn voor mezelf,bemanning,het schip,beslissingen te nemen om oceaantochten van duizenden mijlen te zeilen,bij foute keuzes de sigaren smoren,.....het was zeker geen uitje naar plopsaland met de schoolbus onder de hoede van juf Kathleen. Nu ben ik een pion geworden op een schaakbord,door vingers bewogen op streng afgelijnde vierkantjes."Dit hoort er bij,betalen zal je voor die reis Jan als je weer voet aan wal zet" right,copy this.
We zullen ons ontdooien aan mensen met een warm hart,die weten wat savoir vivre is,de beeldende kunsten beoefenen alvorens permafrost en andere syndromen door het vel kruipen.
 |
Richtergrijs marine.    Green sea |
