Windward Islands again, from South to North.

Het is voor de tweede keer dat ik de windward eilanden afvaar, maar toch ontdek je nieuwe baaien, of doe je wandelingen die ik voorheen niet deed. Nu is het topseizoen en de charters worden gelost op de Caraïben. Op Carriacou viel dat nog mee, maar naarmate je noordelijker zeilt, wordt de drukte intenser.

We vonden er mooie verlaten stranden, geen kat te zien tijdens het hurricane seizoen. De fameuze Tobago Cays bijvoorbeeld: toen we er in augustus lagen was het pure zen, nu lagen de jachten opgepakt naast elkaar.

Cruiseschepen liggen in de naderingsgeul voor anker en lossen hun lading toeristen met een soort Normandielandingcraft op deze kleine eilandjes. De sfeer is een overpropte kermis, wat een verschil met vorige keer. We bleven er maar één nacht.

Op Union island gingen we wat verlaten stranden opzoeken. Ergens staat een mooi hotel en na een tijdje praten met de eigenaar werd al een voorstel gedaan om tijdens hun vakantie op hun eigendom te letten. Anders wordt alles gepikt .

Bequia; de Admiralty bay lag vol met boten, het raasde naar nieuwjaar en er wordt vuurwerk afgeschoten. Toch weerom nieuwe landschappen ontdekt, je moet maar de berg over en je komt in een gans andere biotoop.

Op St. Vincent deden we het piratenhol Wallilabou aan, specifieke sfeer. We reden met een busje naar het noordelijk deel van het eiland, tussen steile bergen vol groen.

Ik schrijf nu op het schip dat voor anker ligt in Marigot bay, St. Lucia. Je moet maar even de hoek om, of de berg over, of de naburige baai in en dat kan een wereld van verschil zijn.

Maar hier is die toestand uitgesproken. Canariesbay ligt hier bijvoorbeeld slechts enkele mijlen vandaan en je komt in een autochtoon vissersdorp dat van God en klein pierke is verlaten.

Toeristenboten wijken even van koers om de nodige foto's te trekken maar de cultuurschok is te groot om ze hier te lossen. En het is er niet rijk, om niet te zeggen arm.

In Marigot bay liggen mega jachten, de baai is omringd door dure resorts, maar boven op de berg is het contrast enorm. Houten huisjes, autowrakken, kiekens, en het doet weerom arm aan. En dat zie je zowat overal. Waar de jachten liggen, daar heb je de omringende commerce met de nodige glitter, maar voorbij dit decor zit je in de real caribbean stuff.

Van St. Lucia zeilden we naar Martinique (Le Marin en St Anne); ik begin te verstaan waarom zoveel Franse zeilers deze havens als rustpunt nemen. Het is een waar wittehuiden bastion waar je alles vind om je boot te onderhouden. Ik kwam er ook veel gekende zeilers tegen en dit is een mooi weerzien.

Vandaar naar Fort de France, om Martine op te halen, zij zal ons 3 weken vervoegen.

Grand Anse Arlet had nog altijd zijn zen gehalte, de mont Pelee domineerde in zijn schaduw het stadje St Pierre. De wind zat ook uit de zuidoosthoek en dat valt dus best mee om noordwaarts te varen. Tijdens de carnavalperiode lagen we voor anker in Dominica: opzwepende muziek die tot diep in de nacht doordreunde. Op Les Isles de Saintes was er ook nog een carnavalstoet, maar veel kalmer.

Guadeloupe blijft ook de plaats (marina Bas du Fort) om water en proviand in te slaan, maar de sfeer is hier afstandelijk, te sjiek en te veel m'as tu vu.

Martine aan het roer.Na wat oefening stuurt ze de 12 ton naar de juiste bestemming.

Bezoekjes op het achterdek,een aanvullend exotisch element in de baai van Anse d'Arlet.
Hier is het één van de Tortugagirls die samen met een Martiniques een jacht opschonen tot drijvend rbmbhotel .

En nu wordt het uitkijken naar nieuwe horizonten, Virgin islands, Antigua,... de Pacific zal nog een tijdje moeten wachten: ik begin te beseffen dat als de sluisdeuren van het Panamakanaal achter je sluiten dat de only way home de wereld rond zeilen is. Het schip is daar niet klaar voor, neither am I.

We schuiven voobij de Rocher du Diamant.De Fransen speelden het indertijd klaar om kanonnen op deze steile,uit zee oprijzende rots te plaatsen.Een onneembaar bastion.

In Le Marin zochten heel wat globetrotters naar een boot om mee te varen.Vooral Cuba is een spot waar velen naartoe willen.We keep in touch boys.

This it is chaps,this it was,over and out.