Needles

Zaterdag 20 september

Cowes uit, richting Lymington, het is weekend en er wordt geracet. In deze lichte wind schieten de wedstrijdjachten ons voorbij. In Lymington lig je midden het stadje waar toeristen zich vergapen aan ons rare vogels op een stalen beest, wij hetzelfde met de stroom weekenders.

Zondag 21 september

Het wordt voor de eerste keer een lange track naar Falmouth, en end station voor de Engelse kust.

Een pittige bakstagwind duwt ons voorbij de Needles, en St Albanshead dwars proberen we de spi. Nadruk op proberen want die draait rond het voorstag, een ballon bovenaan, eentje eronder. Met die vodderij in de lucht kan het zo niet voort. Dan maar de oude class8 trukken gebruiken, gijpen, binnen de wind varen opdat de windstroom bovenaan de mast anders wordt, en ja hoor, daar draait de spinnaker zichzelf los, plopt de ballon open en begint de locomotief te rijden. Voor de zon ondergaat breken we het zootje af en gaat de klassieke garderobe naar boven: de code zero opdraaibare grote halfwinder, genua uitgeboomd, vol grootzeil. Voordeel van deze outfit is dat wanneer een voorzeil weg moet, of vermindert, je alleen de zaak opdraait vanuit de cockpit.

Maandag 22 september
's Nachts blijft de wind doorduwen, en dat is smooth sailing, de mijlen draaien erdoor, langs Startpoint, de heldere vuurtoren van Eddystone Rocks, om dan in de eerste schemering de valleien van Falmouth te zien. 10.33u landvasten vast in de marina, het schip ligt stil en een potje koffie drinken zonder morsen. Op het log 160 mijl.

We maken van de rust gebruik om van alles na te checken en bij te tunen. Een zwemvest kreeg een nieuwe cylinder, de automatische piloot zat stroef, maar na wat smeerwerk werd deze een volwaardig vierde bemanningslid (Cathy). Overal zou wifi zijn, forget it: hier moesten we de McDonalds in om enig contact te vinden en uiteindelijk capituleren naar de jachthaven om op een overjaarse pc na enkele uren een weerberichtje los te peuteren. Duivenpost gaat makkelijker.

needles,solent