Voorbereiding, vertrek, Engels kanaal

Gisteren raasde hier een zuidenwind van 50 knopen door de haven. Jachten die een helling maken alsof ze aan de wind varen, en met hun flank over de catways worden geduwd; één schavielfestival met een mix van uitlopende oceaandeining en opzwiepend stuifwater. Landvasten die losbreken, elektrische kabels die hun isolatie verliezen. In deze chaos boert een jacht tergend traag naar de jachthaven, later op de dag wordt alles duidelijker; het is een tweemaster van 50ft, met een flart gescheurd grootzeil in de masttop, een andere zeil compleet stuk. De solozeiler had in 4 dagen niet geslapen, het vooronder stond onder water, het dek was één puinhoop. En toch hing de lucht vol galewarnings... Lacoruna is zeker geen veilige haven om je boot te laten overwinteren, de deining sterft uit in de haven met het steeds onrustig trekken en sleuren aan de landvasten.

Enfin back to the story:

De voorbereiding van deze reis is een cocktail van uitstelgedrag, onvoorziene gaten in de romp en dat nog onder de waterlijn, onder de watertanks, fantasierijke doemscenario's die je 's nachts wakker houden, praktische regelingen en installatie van apparatuur, afspraken met afstel, altijd maar vooruitdenken want in Nieuwpoort vind je alles en éénmaal Europa uit ben je in nomansland, dan toch hulp van meelevenden, al is het voor de opkuis van het interieur na de ontroestwerken, aansluiten van kabels, wereldzeilers die alles relativeren en je een nieuwe geut moed geven om door te gaan. Duizend en één redenen om niet te vertrekken en toch een moeilijk te definiëren  drang om wel te gaan. Welke beroemde schilder zei ooit eens dat het dromen en fantaseren over een te maken kunstwerk de mooiste fase is, éénmaal het penseel en verf ter hand stap je naar een andere praktische fase met alle beperkingen vandien.

Thanks voor alle hulp, beste vrienden,

In mijn logboek staat vermeld: 'Zoveel jaren worden verspild door zoveel mensen die voorzichtig leven, nadenken over de toekomst, op zoek zijn naar veiligheid en zekerheid, terwijl zij zich niet realiseren dat ze stukje bij beetje doodgaan zonder ooit iets te hebben betekend.'

'De mens is een meester in het vinden van smoesjes om iets niet hoeven te veranderen, in het tegenhouden van vernieuwing en het opwerpen van onoverkomelijke barricaden en ondoordringbare grenzen, die in werkelijkheid niet meer betekenis hebben dan een krijtstreep op de grond.'

(A. Maclean, De Eenzame Zee)

'Wie de zee als geliefde neemt, moet het zout bij de kus verdragen.'

OK chaps, het is mooi zonnig weer buiten en we gaan zeilen met kleine kieljachtjes, tot later en wordt vervolgd.