Sint Barth

Van Barbuda naar St Barth is het zo'n 65 mijl, die we vlotjes afzeilden in een gespannen bries met een flinke knik in de schoten. Het schip piekte zelfs snelheden over de 8 knopen. De aanloop naar Gustavia, de hoofdstad en ook de ankerplaats, gaat langs ruwe rotsformaties. 

In de verte doemen reeds de mastbossen op voor de stad Gustavia.

Gustavia verdwijnt achter jachten, gemeerd in de havenkom. Zoals de naam al laat uitschijnen, dit eiland is in handen geweest van de Zweden. Dit is nog te zien aan de architectuur, de specifieke gebouwtjes...

Een zekere Nederlander 'de Haenen' ontdekte dit eiland in de jaren 50, kocht een rotseiland in zee, zette er een exclusief hotel op en trok alzo de wereldvips aan. Onder zijn invloed kwam er een vliegveld, wegeninfrastructuur, elektriciteit... De huizen moeten geïntegreerd worden in de natuur, geen hoogbouw dus.

Het eiland liet ons een goede herinnering achter. In de sjieke winkels vond ik dikke kunstboeken en ik was snel verdronken in de wereld van de westerse art. Nergens vuil op de straat, geen gedumpte autowrakken in de vegetatie. Ga je op het strand dan word je duidelijk gemaakt sigarettenpeuken niet zomaar weg te gooien. Een heel andere stijl, je waant je in Europa, zwarten zag je zelden. De meeste inwoners leken gelukkig, er hangt een rust, er is geen criminaliteit, en... je vindt er alles.

De dure prijzen moet je er wel bijnemen.

Colombier bay, 2 mijl verder dan Gustavia, complete rust, goed contact met de buren voor anker, mooie wandelingen naar andere baaien. Een geel strand omringt de baai, en vooral, er is geen verkeer van auto's. Het heldere water nodigt uit om te snorkelen en tussen de zeeschildpadden te zwemmen.