Solotrack

Het is tijd om Piratesbay te verlaten, het schip moet uit het water om nieuwe antifouling onder de waterlijn te krijgen. Weken ervoor was ik al bezig de weelderige aangroei af te schrapen, vooral de propeller had een dringende beurt nodig. Deze bezigheid was altijd in de nieuwsgierige aanwezigheid van sharksuckers, ze zien eruit als kleine haaitjes en durven zich wel eens vastzuigen aan je lijf (rode zuigplekken als cadeau). 

En dan alle scenario's aflopen: gaat het ankerlier nog, neen, de drukknop blijft vastzitten, repareren dus. Motorcheck: olie pijl, dagtank vol, transmission oil level, motor starten... Lopen alle lijnen goed?Zit alles goed vast?

Na drie maanden achter de ankerketting te liggen wordt het schip een drijvende woonst, nu zal het weer moeten varen. Als je solo gaat kan je op niemand terug vallen, dus voor het vertrek alles klaarmaken opdat tijdens de vaart zo weinig mogelijk manoeuvres je het moeilijk maken.

Mijn visum voor Tobago was reeds verlopen, maar gezien de warme band die ik had met de administratie kneep men een oogje dicht. Het weer voorspelde ook niets goed. Geen stabiel weer, squalls, wachten dus tot passage weather (oceaan weersvoorspelling) de lucht liet klaren.

Het is 80 mijl tot Grenada, dus in de late namiddag vertrekken om dan de nacht door te zeilen en 's morgens de aanloop naar Saint Davids Harbour te doen. Het is belangrijk om bij daglicht de baai binnen te varen, want het ligt er vol riffen.

De laatste momenten voor vertrek zijn stressy, maar eenmaal de diesel begint te ronken, is het tijd van handelen. Grootzeil met 2 reven, de baai uitvaren, wachten wat de wind zal doen voorbij de beschutting van het eiland. 

Het zat goed, een dikke 3 beaufort bakstagwind die iets zou aanwakkeren in de loop van de nacht. Reven eruit, genua open, Cathy (automatische piloot windvaan) bijregelen, cog (koers over de grond) vector checken en varen maar. Het was nieuwe maan en bij het invallen van de duisternis fonkelden meer en meer sterren tegen een donker wordende hemel.

Tot middernacht geen traffic gezien, maar in de vroege uurtjes begint het AIS alarm te biepen. Daar zijn ze dan: olietankers en cargo ships. Ik had de indruk dat ze voor mij uitweken, nooit heb ik moeten bijsturen. Toch een visbak tegengekomen zonder AIS, ik was wat in een dommeltoestand geraakt en de spuit adrenaline maakte me direct wakker.

En dan begint het te dagen in het oosten, de contouren van Grenada zijn reeds te zien. Terug de stress (landvrees) en zoeken naar Saint Davids Harbour, alhoewel de plotter zeer duidelijk is. Saint Davids-point voorbij en ik dacht nu gaan we een bos masten zien, niks van, het was de heilige rust zelve in de baai. Boei oppikken en mission done, we liggen weer vast.

Vriendelijk volk, best aangename customs, een bar waar je gratis koffie of thee kan drinken... Wat een mooie verwelkoming (in tegenstelling met vorige keer -maart- in Prickly Bay). Ik dank dus allen die een kaarske hebben aangestoken voor een veilige vaart, je weet maar nooit waar het gevaar toeslaat.

So long chaps, het zal nu wat bricoleren worden, see you, over and out.

Saint Davids Marina, omringd door groen en rustige atmosfeer. Je moet er 's avonds wel de muggen bijnemen.