Kaap sao Vincente

8 november 8.30u:

We varen Sines buiten onder een clear sky, eenmaal voorbij de havenmuur omarmt de grote swell het schip. De wind zit noord, recht in ons gat, dat wordt dus genua uitbomen en grootzeil aan de andere kant. Onze goeie stuurvrouw windpiloot cathy zorgt voor de juiste koers. Alhoewel we voor de wind lopen voelen we toch duidelijk een toenemen van de beauforts, een hogere oplopende deining, de boeg die met een massieve kracht het water in twee ploegt, cathy die met dat achterlopend geweld het moeilijker lijkt te hebben. We blijven een tiental mijl uit de dorre bruingrijze kust vandaan, naderen met een over de zevenmijlsvaart de kaap st Vincente, de deining wordt ruiger, dat zal wat worden om de kaap te ronden. 

Het is kaap hoorn wel niet, maar cabo sao Vincente is magisch; bruine steile rotsen, contrasterend met het diepe utramarijnblauw van de zee, de witschuimende voet, de strakke lijnen van de wenkende vuurtoren, en bedenken dat deze baken voor de grote zeevaarders als Columbus, Vasco Da Gama, Magellaen, Diaz,... een vertrek-of aankomstpunt was voor hun grote reizen.

Ik lees in het logboek dat voor ons een zeven beaufort in de lucht zat. De genua en het grootzeil staan nog volledig open, de romp raast als een gek door de hoge zeegang, we moeten gijpen om de kaap te ronden. Het zekere voor het onzekere nemen: genua opdraaien, oploeven, grootzeil reven, gijpen, op koers naar Lagos, genua terug voor een stuk opendraaien, en dan in de luwte van de mooie Algarve-kust voortzeilen. De hobbelige zeegang valt plat, alle zeil staat weer open, en met een knik in de schoten glijdt de boot op rompsnelheid door glinsterend water onder een volle maan. Wat een mooie afsluiter van de dag, dat is er eentje die we nog lang zullen onthouden.

We varen Lagos binnen langs een smal kanaal, en weerom herken je de oude Portugese forten als verdediging van een haven. Trossen vast aan het ponton voor de voetgangersbrug, nog aan een wijntje nippen en gaan slapen.

De volgende dag de papiermolen afwerken, in tegenstelling tot Peniche is de office een gebouw dat doet denken aan een luchthaventerminal. Voor de enkele jachtjes die hier passeren...?

Lagos is een mooi onderhouden stad, met gezellige straatjes, mooie tentoonstellingen, een stad met een warm hart. We bleven er niet lang genoeg, achteraf gezien. De kust bestaat uit lange mooie stranden afgewisseld met partijen oranjegele rotspartijen, dit plaatje zou te mooi zijn, ook hier is de menselijke ingreep zijn intrede aan het doen. De meest kitcherige blokkendozen worden neergepoot op deze maagdelijke natuur. Hetgeen ooit de magneet was om hier op reis te komen, dat gaat nu de vernieling in.

Het beeld dat ik voor mij had van de Algarve moet duidelijk bijgesteld. Geef de dingen het voordeel van de twijfel, we zullen nog wat haventjes aandoen, verborgen en vergeten vissersdorpjes, met een oude Portugese ziel.

see you.