Spanje-Portugal

We noteren uit het logboek: 

Maandag 20 oktober

10u La Corunia out, mist, zicht minder dan een halve mijl, geen wind. Met de motor voortboeren en als enig soelaas de vage schimmen van jachten die dezelfde richting varen. Het is pas de volgende morgen 6u dat we kaap Finisterre ronden, zonder ze te zien weliswaar. We, daar bedoel ik zus Kristien en mezelf mee. Deze eerste nacht alleen met twee van wacht, geprangt tussen Finisterre en de traffic zone, vissersboten die hun AIS afzetten tijdens het vissen, het sloopte onze nachtrust. Je begint in een halve roes te zeilen, betrouwend op AIS-alarm, met af en toe een blik naar de plotter om niet te dicht de cargoautostrade te naderen.

Dinsdag 21 oktober
18u We varen in Portugese wateren, de wind is ruim tot voor, lichte bries alhoewel noordwest 4 à 5 bft op het menu stond. Snelheid 3 knopen, maar dat geeft dolfijnen de kans om een hele tijd aan de spiegel te hangen. Je zou er willen tussen zwemmen, je hoort ze kriepen en zingen, acrobatische stunts uithalen, ze zoeken echt je gezelschap op.

Het wordt weer petol (windstil). Het jacht is overgeleverd aan de deining en het schavielfestival herbegint. Maar de nachten laten ons rusten, geen spookvissers meer, geen cargos, rust doet de batterijen opladen.

We fantaseren over een andere naam dan Pacific Wave: Petol Turtle, Steely Turtle, Baksteenflower, Slowietje, Echternach Racer, als het maar de traagheid vertaald waarmee we voortdobberen.

Enfin, we gingen eerst Porto binnenlopen, maar uiteindelijk zoeken we de haveningang van Nazaré, dit bij verblindende zonsopgang. Het ligt hier vol cassierstokjes en ander drijvend tuig, net een minefield, de dieptemeter slaat nog op tilt net voor de ingang, er knotst iets onder de romp, waarschijnlijk een fuiklijn, schroef op neutraal, hopelijk draait er niets vast rond de schroefas. De golven beuken naast ons op het strand, mooi vooruitzicht als het boeltje vastdraait! De adrenaline jaagt door mijn bloed, tussen de havenhoofden is terug diepte te meten. En dan valt alles stil, de rust binnen een haven, een steiger die uitnodigt om aan te leggen, smooth zonnetje.

Het wordt achteraf duidelijk waarom de dieptemeter rare toeren vertoonde: de havenaanloop ligt boven een onderwatercanyon, en de diepte loopt van over de duizend meter al snel naar nul. Bij zware deining breken de golven met soms hoogtes van 30 meter; een spot die golfsurfers goed kennen.

Nazaré is gewoonweg prachtig, je hebt er de nauwe straatjes in de benedenstad, maar het weids zicht op de oceaan vanuit de bovenstad is adembenemend!

So, this it is, this it was. A la proxima .