La Coruña is de aanloophaven voor wie Biscaye oversteekt. Ook hier heb je een "Engelse" aansluiting met de camino de Santiago de Compostella. Santiago, dat we op een natte zondag gaan bezoeken, liet ons de grandeur van het Spaanse katholicisme zien. Ik versta nu ook waarom pelgrims, die weken aan een stuk hun voeten kapot lopen en de fysieke pijnen verdragen om hun zonden kwijt te raken, hier op het eindpunt een desillusie oplopen. Een potpourie van souvenierkraampjes, discojeugd, wietblowers, pintendrinkers, travestieten, vrouwenlokkers, vtt fietsers in flashy kleuren, het moet je na zo een tocht direct uit transcendente sferen trekken.
Wind en weerberichten zitten niet mee. De fuelpomp moet gerepareerd, grootzeilval kapotgeschavield, de bilges zijn een saus van motorolie en mazout aangelengd met zeewater en anticorrosionvet.
Werk aan de winkel. In het secretariaat is een wifi-ruimte waar de zeilers hun berichten e.d. kunnen bekijken, dé plaats om elkaar te leren kennen. We maken vele contacten en "vrienden" (geen facebookers), het duurt niet lang of we worden uitgenodigd op één of ander jacht, dat gaat van blaften van reuzencatamarans van 50ft tot 34 voetertjes, elk met hun eigen verhaal en bestemming, maar deze is meestal ocean crossing. Een paar van die jachten gaan dezelfde weg en havens aandoen als wij, en dit schept een echte, hechte band.
De dip in heel de LaCoruña journey was marina seca, het schip moest daar naar de werf om de hogedrukfuelpomp te demonteren. Maar daarover later commentaar.
This it is this it was, thanks for receiving.
This it is this it was, thanks for receiving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten