Een wandelingske langs de baantjes op de hoogtes van St Pierre bracht me in de tuin van een wondermooi gelegen huis, met centraal een eenzaam wuivende palmboom. Uitzicht op de oceaan, een afkoelende wind die door de bomen ruist, geen storend lawaai van de stad. Deze plaats had iets magisch, ik ben er toch langer dan een uur blijven mijmeren, en ben dus maar weergekeerd met verf en penseel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten